رامیز عنوان نخستین مجموعه غزل محمدمهدی بیگمحمدی شاعر جوان است که این مجموعه به تازگی توسط نشر نزدیکتر منتشر شده است.
یکی از شعرهای مجموعه را با هم میخوانیم
مرکز زمین
امشب فضانورد تو از کهکشان بُرید
سیارههای کل جهان را دوباره چید
از بین این همه قمر و جِرم و نقطهچین
رد شد، و مثل دانۀ برفی که میچکید-
اتمسفر فضای زمین را بهانه کرد
تا یکدقیقه دور و برت را کند سپید!
بعد از سپیده، با کلماتی شبیه شعر
با آفتاب دلخور از این بارش شدید-
مجبور شد فرو رود از عشق در زمین؛
پس لایههای پوستۀ خاک را مَکید
بی تو در این محاصرۀ سختِ سنگها
تا نرمی خمیرکره، عمق را دَرید
هی پیش رفت جامد و هی ذوب شد مدام
با یک چگالی متغیّر به عشق؛ دید-
تاریخ آفرینش غم را در این جهان
انبوهِ خاطراتِ زمین را که میدَوید…
خونابههای چشم تمام گذشتگان را جایجای گوشته و هستهاش چشید
در انزوای مرکز سیارۀ زمین
به هستۀ حرارتِ بیانتها رسید
با دستهای سوخته این هسته را شکافت
نقشی شبیه قلب تو در مرکزش کشید
خود را اتماتم به خیال تو پرت کرد
و ناگهان درون تو از خواب خود پرید!